In de vroege 13e eeuw werd gestart met de bouw van de Sint-Medarduskerk in het welvarende Wervik. Het gotische bouwwerk kreeg de proporties van een kleine kathedraal en is tot op vandaag een van de grootste gebedshuizen in Zuid-West-Vlaanderen. Het gebouw werd in de loop van de 18e en 19e eeuw zwaar gerestaureerd, nadat het haast volledig was verwoest tijdens de godsdiensoorlogen van de 16e eeuw. In 1917 leed de kerk opnieuw zwaar onfrt geallieerde bombardementen. In het interbellum werd de kerk weer in al zijn glorie hersteld. Er werden muurschilderingen en een hele reeks prachtige neogotische brandglasramen van Camille Ganton-Defoin aan het geheel toegevoegd.
De monumentale kerk herbergt een rijke collectie 17e en 18-eeuwse schilderijen en beelden. Opmerkelijk is een houten offerblokbeeld in de vorm van een levengrote geboeide slaaf. Het beeld is gelieerd aan de orde van de Trinitariërs die met het offergeld de christen-slaven trachtte vrij te kopen uit de handen van de Saracenen. Het zeventiende-eeuwse beeld wordt toegeschreven aan de Antwerpenaar Servaas Cardon (1607 - na 1643). Noemenswaardig is ook een schilderij van Sint-Antonius van Padua dat wordt toegeschreven aan Denijs Calvaert (1590-1619). Er zijn ook een viertal laatmiddeleeuwse epitafen bewaard, evenwel zwaar beschadigd tijdens de Beeldenstorm.
Naast een rijke reliekenschat en een uitgebreid verzameling 18e en 19e-eeuws liturgisch vaatwerk verdient vooral de uitzonderlijk diverse collectie religieus textiel een vermelding. Een aantal 17e-eeuwse paramenten (een volledige set van kazuifel, dalmatieken, stola’s, manipels, bursa en kelkvelum) onderscheiden zich op regionaal niveau. Een absoluut topstuk is de set liturgische gewaden uit 1610, gefabriceerd uit kostbare zijdelampas- en fluweel en versierd met zeldzaam vlak borduurwerk dat sterk doet denken aan laatmiddeleeuwse Engelse borduurwerk (opus anglicanum).
