De kerk te Sint-Denijs is gewijd aan Sint-Dionysius en Sint-Genesius. De apsis, het oudste deel, dateert uit 1200. Gedurende vele eeuwen kende de kerk telkens uitbreidingen tot midden 19de eeuw waar het hele gebouw uiteindelijk in een hallenkerk werd ondergebracht (alle beuken hebben gelijke hoogte). Zoals vele kerken uit de regio werd deze ook niet gespaard tijdens WO I en de Duitse troepen bliezen zelfs de toren op. Reeds in 1929 werd de kerk gerestaureerd en in 1939 werden enkel de oudste delen geklasseerd als monument. De gebruikte stenen zijn doornikse steen, baksteen en Balegemse witsteen. Deze laatste werd gebruikt in de westgevel in een speklaagconstructie. Opmerkeljk is het groot grasplein aan de kerk, tot in 1988 was hier nog een kerkhof!
De kerk bezit enkele bijzondere stukken zoals het hoofdaltaar, de biechtstoelen, enkele bezienswaardige schilderijen en opmerkelijk is de recent geschilderde kruisweg.
Het huidig hoofdaltaar heeft delen uit de 17de en 18de eeuw maar werd slechts in 1939 geplaatst in de huidige samenstelling. Er zijn twee kapellen, één gewijd aan O.L.Vrouw, de andere aan de heilige Dionysius. Het houten geschilderd beeld van O.L.Vrouw dateert uit het begin van de 18de eeuw, terwijl dit van Dionysius 19de eeuws is.
De rijkversierde biechtstoelen, gedateerd 1714, zijn van uitzonderlijk hoge kwaliteit. Ze werden geschonken door Pieter Surmont aan de Kortrijkse Jezuïetenkerk (St-Michielskerk). In 1775 zijn ze na de opheffing van de Jezuïetenorde via de kerk van Otegem overgebracht naar deze kerk toen priester Foulon uit Otegem in Sint-Denijs werd aangesteld. Op de zuidelijke biechtstoel worden de heilige Ignatius van Loyola, stichter en patroon van de Jezuïetenorde, en de heilige Franciscus Xaverius, vriend van Ignatius en eerste missionaris van Indië, ten voeten uit afgebeeld. Ook het 18de eeuws orgel, versierd met bloemenguirlandes, heeft dezelfde weg afgelegd als de biechtstoelen en komt eveneens uit de Kortrijkse Jezuïetenkerk.
De kerk bezit verschillende werken van Nicolas de Liemaeckere (Nicolaas Roose) (Gent 1575-1646). Hij was tijdgenoot van de Vlaamse barokke schilder Pieter Paul Rubens (Antwerpen 1577-1640) en eveneens leerling van Otto van Veen (Leiden 1557-Brussel 1629). Deze werken uit het midden van de 17de eeuw zijn aangekocht na de Franse omwenteling door pastoor Moenens (1817-1851) en komen uit de kerk van Otegem. Een van de schilderijen is thematisch eerder uitzonderlijk. Het verhaal uit het Oude Testament “De oprichting van de Koperen Slang” is in onze streek niet veelvuldig voorgesteld. Op het doek is te zien dat de ontevreden Israëlieten tijdens de doortocht door de woestijn gestraft worden met een plaag van gifslangen. Ze liggen op de grond gebeten door de slangen. Mozes en Aäron staan naast de paal waarrond een koperen slang is afgebeeld. Wie opkeek naar deze koperen slang werd gered. Een verwijzing naar Jezus aan het kruis.
Dat de parochiewerking nog zeer actief is, bewijst de geschilderde kruisweg. De Zwevegemse kunstschilderes Roseline Christiaens creëerde deze tussen 2013 en 2015 waarbij ze elke statie reduceerde tot de essentie. De kracht van de handen en het gebruik van beige-bruine tinten met witte of rode accenten verduidelijken heel goed welke statie er wordt afgebeeld.
