Manten en Kalle zijn volksfiguren. Hun herkomst is niet helemaal duidelijk maar ze verschenen voor het eerst als onderdeel van het uurwerk-klokkenautomaat op de Halletoren. In 1382 (na de slag van Westrozebeke) werd het uurwerk, met beeldjes, door de Fransen geroofd en als straf naar Dijon gevoerd. Manten en Kalle staan als koppel symbool voor eeuwige trouw, als onderdeel van de klok met vooruistrevend mechanisme symboliseren ze de vindingrijkheid en innovatie van de streek en tot slot als torenwachters worden ze beschouwd als behoeders van de stad en zijn handelsactiviteiten. De reuzen Manten en Kalle werden voor het eerst vermeld als deelnemers van de Vastenavondstoet in 1853. Een nieuwe versie van de reuzen dook op tussen 1926 en 1937, ontworpen door Victor Acke. In 1926 traden Manten en Kalle in het huwelijk. Een derde versie van de reuzen ontstond in 1938 op initiatief van het feestcomité Kortrijk Centrum, ze openden feestelijk de braderie. In 1961 werd een nieuw klokkenspel met Manten en Kalle op het belfort geïnstalleerd. Vanaf 1992 was er een vijfde versie van de reuzen, gemaakt door Dries Vandenberghe.
Sinds enkele jaren verschijnen de reuzen niet meer in het openbaar, enkel de hoofden en handen bleven bewaard. Binnen een reuzenproject wordt gezocht om de reuzen in ere te herstellen. Samen met Bolwerk werd nagedacht over een nieuw ontwerp. Op erfgoeddag 2018 zag een nieuw reuzenverhaal het licht. Vier afleveringen - uit de pen van Letterzetter Jonas Bruyneel en leden van het lettertypecollectief - vertellen het leven van de stadsreuzen. Op Sinksenzondag 2018 maakten we de geboorte mee van de dochter van Manten en Kalle: Emma