De parochiekerk van Sint-Salvator werd in de 18de eeuw opgetrokken op de plaats waar sinds de 12de eeuw een romaanse kerk had gestaan. Van de kerk van de 11de eeuw blijft enkel nog de crypte over. De kerk is in zijn huidige vorm driebeukig met vlak afgesloten zijkoren. Het kerkgebouw werd opgetrokken in classicistische stijl met horizontale geledingen, ritmerende pilasters en een middenrisaliet. Het bepleisterd en wit beschilderd interieur is in Lodewijk XVI-stijl gebouwd.
Salvator is de Latijnse benaming voor redder of verlosser. Met Sint-Salvator wordt Jezus Christus bedoeld als Redder van de wereld. Dit is te zien aan de ingang van het westportaal waar in bas-reliëf boven de deuren een Salvator Mundi is uitgewerkt. Salvator Mundi is een vaak terugkerende religieuze thematiek waar Christus’ kruisdood de wereld zou hebben gered van de erfzonde.
De collectie van de Sint-Salvator omvat zowel de objecten van de voormalige romaanse kerk als objecten die er sinds de bouw van de classicistische kerk zijn bijgekomen. De collectie bevat onder andere een grote verzameling aan liturgische kledij. Een deel van die verzameling zijn 17de eeuwse religieuze textielstukken aan de hand van het atelier A.E. Grossé. Een andere verzameling zoals een koorkap, een kazuifel en twee dalmatieken werden gemaakt door de Kortrijkzaan Joseph van Beveren. Verschillende grisaille schilderijen van de 18de eeuwse schilder Martin Joseph Geeraerts versieren de zijbeuken. Deze schilderijen beelden Bijbelse taferelen af.
Het eerste orgel in de kerk zou gemaakt zijn door Joos (de) Buus (Brugge) en werd voor de eerste keer vermeld in 1496. Boven op het doksaal stond daarna een 17de eeuwse barok eikenhouten orgelfront, vermoedelijk gebouwd door de Rijselse orgelbouwers Ludovicus Bis & Petrus D’Estré. Na de verplaatsing van de oude romaanse naar de nieuwe classicistische kerk werden aanpassingswerken uitgevoerd door de gebroeders De Rijckere. In 1908 vond een grote restauratie plaats van het orgel door de toevoeging van 8 registers. In mei 1940 raakte het orgel zwaar beschadigd als gevolg van de dynamitering van de toren. Het werd gedemonteerd en opgeslagen en pas in 1948 gereconstrueerd door Jos. & P. Loncke. In 2002 werd in de linkerzijbeuk een orgel opgesteld afkomstig van de Castlegate Congregational Church in Nottingham (GB). Het orgel werd oorspronkelijk gebouwd in 1865 door Forster & Andrews, maar in Harelbeke kreeg het instrument een nieuwe orgelkast.
