Er is voor het eerst sprake van de Sint-Dionysiuskerk in Geluwe in de 12de eeuw. In 1148 schonk de bisschop van Doornik Anselmus het altaar van Geluwe aan het kapittel van Sint-Pieter in Rijsel.
De kerk van Geluwe veranderde doorheen de eeuwen verschillende keren van dekenij en bisdom. In 1331 maakt Geluwe bijvoorbeeld deel uit van de dekenij van Kortrijk in het bisdom Doornik. In 1559 veranderde dit opnieuw en behoorde de parochie tot het nieuw opgerichte bisdom in Ieper (dekenij Waasten). Daarna veranderde de parochie in 1801 naar het bisdom Gent en de dekenij Ieper; in 1834 naar het Bisdom Brugge; in 1839 naar de dekenij Menen; in 1989 naar de dekenij Wervik. Vandaag behoort de parochie opnieuw tot de dekenij Menen.
De Sint-Dionysiuskerk was oorspronkelijk een romaanse kerk, maar tegenwoordig is het eerder een neoromaanse kerk met een regionale inslag. In 1555 breidde de kerk uit met het Onze-Lieve-Vrouwekoor. Tijdens de beeldenstorm werd er schade toegebracht aan het kerkmeubilair en de toren (brand). Doorheen de jaren werden meerdere herstellings-en uitbreidingswerken uitgevoerd. Zoals in vele kerken in de regio werkte architect J. Carette (Kortrijk) aan het ontwerp van de kerk. Hij ontwierp de zuidoostelijke sacristie. In de Eerste Wereldoorlog werd de kerk zwaar beschadigd. Architect A. Latte (Kortrijk) voerde herstellingswerken uit maar de torenspits werd weggelaten.
De rijke collectie van de kerk bevat onder andere een aantal schilderijen uit de 18e eeuw zoals de Kruisafneming (ca. 1705), de Aanbidding der Herders, Marteldood van Sint-Sebastiaan, Jezus met de Emmaüsgangers. Ook zijn er twee 18e eeuwse beelden aanwezig: het beeld van de Heilige Rochus en van de Heilige Dionysius. Verder bewaart de kerk een collectie religieus textiel met een aantal (bijna) volledige paramenten die goed bewaard zijn. Een parament is een verzameling liturgische gewaden die gemaakt werden in dezelfde stof, print. Zo’n parament bestaat bijvoorbeeld uit een koorkap, een kazuifel, (vaak twee) dalmatieken, bijhorende stola’s en manipels, een bursa, een kelkvelum…
Veel van het religieus vaatwerk werd geschonken door mevrouw Honorine-Josephine Godtschalck, weduwe van Gustave Deleforterie. De familie Deleforterie-Godtschalck bewoonde het kasteel in de Ieperstraat in Geluwe. Op korte tijd verloor de kasteelvrouwe haar echtgenoot en haar drie kinderen. Als nagedachtenis schonk ze in 1894 een kelk, in 1898 het tabernakel en in 1906 een ciborie aan de kerk. Veel van haar juwelen werden in deze religieuze stukken verwerkt. Enkele burgemeesters waren ook belangrijk voor het kerkelijk erfgoed. Getuige hiervan het kruisbeeld geschonken door burgemeester Felix Vandamme einde 19e eeuw.
De altaren dateren van na de Eerste Wereldoorlog. De houten communiebanken (ca. 1700), de biechtstoel (ca. 1696), het koorgestoelte (tweede kwart 18e eeuw), de preekstoel (ca. 1700) en de twee broederschapslijsten (18e eeuw) zijn ouder.
